به گزارش مجله خبری نگار، خانمی ۲۱ ساله هستم. یک سال پیش ازدواج کردم و ۳ ماه است که به خانه خودمان آمدهایم. اصلا قصد بچهدارشدن نداشتیم، چون الان شرایطش فراهم نیست، اما ناخواسته باردار شدم و الان خیلی استرس دارم. برای خودم اهداف زیادی داشتم، اما با این بارداری همهاش به هم میریزد. مدام افکار بدی به سرم میزند که بچه را سقط کنم. شوهرم هم موافق است. راهنماییام کنید. میترسم در آینده پشیمان شوم. لطفا کمکم کنید.
مخاطب عزیز، گاهی در زندگی اتفاقهایی رخ میدهد که خودمان را برای آن آماده نکردهایم و در اولین واکنش شوکه میشویم. سپس مسیر انکار را در پیش میگیریم و ممکن است خشم، غم، درماندگی و... را تجربه کنیم. بارداری ناخواسته جزو رویدادهایی است که در آن اغلب بیشترین آسیب را زن میبیند، به این دلیل که ۹ ماه شرایط جسمی و روانی خاصی برای او ایجاد میشود و نیازمند آمادگی برای این تصمیم بزرگ است. هرچند طبق پیامک شما شوهرتان هم آمادگی پدر شدن را ندارد که قطعا به دلیل دغدغههای ایشان است.
همانقدر که تصمیم برای نگهداشتن جنین یک تصمیم بزرگ و مسئولانه است، تصمیم برای سقط توصیه نمیشود، چراکه فرد باید عواقب و پیامدهای آن را بپذیرد. بیشتر پزشکان و کارشناسان مامایی تایید میکنند که سقط جنین در اولین بارداری، احتمال آسیب رساندن به فیزیولوژی رحم زن و بارداریهای بعدی وی را دارد.
از نظر روحی و روانی آن چه شما را دچار اضطراب و استرس کرده است، ورود نابهنگام و بدون برنامه به یک نقش جدید یعنی مادر شدن است. هم شما و هم شوهرتان باید هرچه زودتر برای این مسئله برنامهریزی کنید. بهطور کلی انتخاب نگهداشتن یا سقط از منظر روان شناختی به دنیای ارزشهای اخلاقی و مذهبی فرد وابسته و معمولا ضدنظام ارزشی فرد است؛ بنابراین بهتر است ابتدا از دریچه و چشم انداز ارزشی خودتان این موضوع را بررسی کنید و باتوجه به اینکه خودتان گفتهاید که میترسم در آینده پشیمان شوم، نشان میدهد که این تصمیم مخالف نظام ارزشهای شماست، بنابراین باید به منظور ایجاد آمادگی روحی و روانی برای بارداری ناخواسته تمهیداتی بیندیشید.
در ابتدا معنایی برای این رویداد در نظر بگیرید تا بتوانید بهتر با آن ارتباط برقرار کنید. مثلا استادی داشتیم که میگفت، نگویید «بچه ناخواسته» بگین «بچه خداخواسته». این کار، بار منفی موضوع را هم برای مادر و هم جنین کم میکند. همچنین از تجارب مادران جوان و کم سن کمک بگیرید که تجربه مشابه شما را داشتهاند.
برای نگرانی و استرس خود از مطالعه، مراقبت جسمی و روانی، تفریح دورهمی، برنامهریزی و... کمک بگیرید. خواندن کتابهایی درباره کودک، مراحل رشد و مراقبت از او شما را علاقهمند به این دوران خواهد کرد. بر همکاری و همراهی شوهرتان در این مسئله بسیار تاکید میکنم، بنابراین بهجای افکار اشتباه، نظر او را برای پدر و مادر شدن جلب کنید. امید است با برنامهریزی بهتر در آینده نزدیک بتوانید به همه اهدافتان برسید.
منبع: خراسان